Απόσπασμα από το άρθρο “Τα ερωτήματα του μήνα”
που δημοσιεύτηκε στο τεύχος του Νοεμβρίου του περιοδικού Γεωργία Κτηνοτροφία


κ. Βασιλέκα, πώς εξελίσσεται το κόστος διατροφής στη γαλακτοπαραγωγό αγελαδοτροφία μας, με τις τιμές της σόγιας και του καλαμποκιού ν’ ανεβαίνουν δραματικά το τελευταίο διάστημα; Τι προτείνεται να γίνει για να μπορέσει και ο κλάδος να ξεπεράσει την κρίση αλλά και να συγκρατηθούν οι τιμές του γάλακτος για τον καταναλωτή;

Πριν ξεκινήσω να σας εκθέσω την άποψή μου σχετικά με το ερώτημά σας για το κόστος διατροφής θα ήθελα να διευκρινίσω τα εξής:

  • Το γάλα, λαμβάνοντας υπόψη ότι είναι ένα υψηλής βιολογικής αξίας τρόφιμο, είναι σήμερα μια φθηνή και απαραίτητη φυσικά διατροφική πρόταση (πολλά εμφιαλωμένα νερά είναι ακριβότερα).
  • Το κόστος διατροφής είναι ένα (σημαντικό) κομμάτι του συνολικού κόστους παραγωγής, το οποίο τελευταία έχει αυξηθεί και από άλλους παράγοντες όπως τα καύσιμα, η ενέργεια, το χαράτσι για τους Δήμους ανάλογα τα τετραγωνικά κάλυψης, η υποβάθμιση των παρεχομένων υπηρεσιών, η έλλειψη αντιδρασηρίων στ κτηνιατρικά εργαστήρια κ.λ.π.

Τώρα όσον αφορά το ερώτημά σας και ξεκινώντας από τη σόγια, θα ήθελα να σας πω ότι όπως πολύ καλά γνωρίζετε, είναι ένα προϊόν με υψηλή περιεκτικότητα σε αφομοιώσιμη πρωτεΐνη που δεν παράγεται στη χώρα μας και η διάθεσή της στην Ελληνική αγορά γίνεται με μονοπωλιακούς όρους (2-3 εταιρίες ελέγχουν τις εισαγωγές). Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η ήδη ακριβή τιμή της σόγιας παγκοσμίως να είναι ακόμα υψηλότερη για τους Έλληνες παραγωγούς.

Το δε καλαμπόκι, όταν υπάρχει μειωμένη παραγωγή, λόγω καιρικών κυρίως συνθηκών (όπως φέτος), η τιμή του εκτινάσσεται. Κατά την εκτίμησή μας σαφώς και υπάρχει, ειδικά στη χώρα μας με τις κλιματολογικές συνθήκες που έχει, η δυνατότητα εναλλακτικών παραγωγών. Για να γίνει όμως αυτό θα πρέπει να υπάρχουν ινστιτούτα έρευνας και μελέτης με ειδικούς επιστήμονες τα οποία και θα προτείνουν στους γεωργούς τις καλλιέργειες εκείνες που πολλές φορές θα τους επιτρέπουν και δύο σοδειές (το κλίμα είναι ιδανικό γι’ αυτό και υπάρχουν τα κατάλληλα φυτά). Καλλιέργειες βέβαια οι οποίες θα δίνουν παράλληλα στους κτηνοτρόφους τη δυνατότητα να υποκαθιστούν ένα σημαντικό κομμάτι των εισαγόμενων ζωοτροφών μειώνοντας το κόστος διατροφής.

Άρα λοιπόν κατά τη γνώμη μας είναι απαραίτητο να γίνει με τρόπο σοβαρό και επιστημονικό ένα πλάνο σύνδεσης της γεωργίας με την κτηνοτροφία σε μακροχρόνια βάση.

Ένας προγραμματισμός που θα δίνει εναλλακτικές προοπτικές καλλιέργειας και αύξηση του εισοδήματος στον αγρότη και παράλληλα θα βοηθά τον κτηνοτρόφο να μειώσει το κόστος παραγωγής. Αυτό βέβαια θα πρέπει να συμβαδίζει και με ένα πλάνο ανάπτυξης της κτηνοτροφίας μας γιατί θεωρούμε επιεικώς απαράδεκτο μία χώρα με τις κλιματολογικές συνθήκες της χώρας μας να πληρώνει σε ετήσια βάση 25 δις ευρώ για εισαγωγές κρέατος και γαλακτοκομικών προϊόντων και κανένας αρμόδιος να μη συγκινείται.

Είναι εκπληκτική η ταχύτητα με την οποία αποφασίζουμε μειώσεις μισθών, συντάξεων, απολύσεις κ.λ.π. και εξίσου εκπληκτική η απάθεια μας σχετικά με την συνεχώς συρρικνωμένη Ελληνική παραγωγή.